We zouden kunnen zeggen dat de samenleving op sommige gebieden, momenten of situaties een soort toestemming voor geweld geeft. Kaufman merkt op dat “daden van mannengeweld en gewelddadige agressie (zowel tegen andere mannen als vrouwen) worden gevierd in sport en film, in literatuur en oorlogvoering. Geweld is niet alleen toegestaan, het wordt verheerlijkt en beloond. In de geschiedenis van patriarchale samenlevingen is het gebruik van geweld de “logische” oplossing van ruzies en meningsverschillen, zowel tussen individuen, groepen mensen of landen”.
En sterker, we zien elke dag veel “toestemming” in veel sociale gebruiken, wetten en wetshandhaving
“In veel landen bestaan er geen wetten tegen aanranding of verkrachting van echtgenoten, of ze zijn zwak geformuleerd. Soms zijn zulke wetten zelfs absurd, zoals in landen waar in de wet staat dat een beschuldiging van verkrachting alleen kan worden vervolgd als er meerdere mannelijke getuigen zijn en dat de getuigenis van de vrouw niet geldig is”.
3.4. De vierde “P”: The Paradox of Men’s Power (de paradox van mannenmacht)
Dit wordt ook wel “de tegenstrijdige machtservaringen van mannen” genoemd. De verwachtingen die mannen hebben van de werkelijkheid op basis van het feit dat ze een man zijn, komen vaak niet uit of kunnen niet bereikt worden.