Δεν είναι ασυνήθιστο σενάριο για πολλά αγόρια και κορίτσια στις πατριαρχικές κοινωνίες, να μεγαλώνουν βλέποντας τη βίαιη συμπεριφορά προς τις γυναίκες ως κανόνα.
Πολλές μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που είναι μάρτυρες βίας καθώς μεγαλώνουν είναι πολύ πιο πιθανό να είναι και τα ίδια βίαια στο μέλλον.
Πολλοί άνδρες που παίρνουν μέρος σε προγράμματα υποστήριξης του θύτη ήταν μάρτυρες κακοποίησης κατά της μητέρας τους, όταν ήταν μικρά αγόρια.
Από την άλλη πλευρά, ο Kaufman εξηγεί ότι «οι προηγούμενες εμπειρίες πολλών ανδρών περιλαμβάνουν επίσης τη βία που έχουν βιώσει οι ίδιοι».
Επιπλέον, «σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές οι προσωπικές εμπειρίες ενσταλάζουν βαθιά μοτίβα σύγχυσης και απογοήτευσης, όπου τα αγόρια έχουν μάθει ότι είναι δυνατό να πληγώσεις κάποιον που αγαπάς, όπου μόνο οι εκρήξεις οργής μπορούν να σε απαλλάξουν από βαθιά ριζωμένα συναισθήματα πόνου».
«Και τέλος», επισημαίνει, «τα αγόρια σε πολλούς πολιτισμούς μεγαλώνουν με εμπειρίες τσακωμού, εκφοβισμού, και βαναυσότητας. Η επιβίωση απαιτεί, για κάποιους, την αποδοχή και την εσωτερίκευση της βίας ως κανόνα συμπεριφοράς».