Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τη σεξουαλική βία που αποτελούν εμπόδιο στην αποκατάσταση των θυμάτων και συμβάλλουν στην ατιμωρησία του εγκλήματος.
Θέλουμε να σας παρουσιάσουμε μερικούς από αυτούς τους μύθους και να τους συγκρίνουμε με τα γεγονότα.
Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη σεξουαλική βία μόνο ως ζήτημα σεξουαλικότητας ενός ατόμου, αλλά ως κατάχρηση εξουσίας που είναι αποτέλεσμα ασυμμετρίας.
Θυμάστε όταν εξηγήσαμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι πατριαρχικές κοινωνίες; Είναι όλα συνδεδεμένα και οδηγούν στο ίδιο θλιβερό τέλος.
Όπως είδαμε στην πρώτη ενότητα του Μαθήματος 3, όταν μιλάμε για Ιδέες και Μύθους σχετικά με τους δράστες, να θυμάστε ότι πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι δράστες προέρχονται από κάθε είδους οικονομικές, εθνικές, κοινωνικές, ή ηλικιακές ομάδες.
Γυναίκες και κορίτσια όλων των ηλικιών κακοποιούνται σεξουαλικά. Η εμφάνιση δεν παίζει ρόλο. Οι δράστες επιλέγουν με βάση την ευαλωτότητα, όχι την εμφάνιση.
Ένας βιασμός δεν συμβαίνει λόγω σεξουαλικής ευχαρίστησης. Είναι ένας τρόπος να βλάψει, να ασκήσει εξουσία, και να προκαλέσει πολύ πόνο ο θύτης στο θύμα.
Ένας βιασμός συνήθως συμβαίνει στο σπίτι ή στο χώρο εργασίας του θύματος από κάποιον γνωστό του, όπου είναι λιγότερο πιθανό να την πιστέψουν οι άλλοι, και ακόμη λιγότερο πιθανό να αναφερθεί το έγκλημα.
Υπάρχει η τάση να πιστεύουμε ότι ένας φίλος ή ένας σύζυγος δεν μπορεί να βιάσει την κοπέλα ή τη γυναίκα του. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η πλειοψηφία των βιασμών συμβαίνει με τον οικείο σύντροφο.